Osią naszego regionu jest rzeka Grabia.  Jest ona typową rzeką nizinną, przepływającą przez obszar Niziny Południowowielkopolskiej i Wzniesień Południowomazowieckich. Będąc prawostronnym dopływem Widawki, formuje ona część dorzecza Odry.

Gminy LGD na tle Doliny rzeki Grabi 

Grabia (jako Grabówka) wypływa na północny - wschód od wsi Grabica a uchodzi poniżej Rogóźna.  Jest to jedna z najczystszych rzek centralnej Polski. Jej długość wynosi 81 km, a obszar alimentacyjny obejmuje blisko 820 km2. Do najważniejszych dopływów Grabi można zaliczyć Pałusznice, Końską i Grabkę.

Grabia stanowi jeden z cenniejszych elementów przyrodniczych centralnej Polski. W biegu dolnym i środkowym rzeka ta utrzymuje naturalny charakter silnie meandrując. Liczne starorzecza, małe zbiorniki wodne oraz lasy łęgowe w dolinie tej rzeki nadają Grabi szczególny wygląd. Ponadto piaszczysty brzeg miejscami porośnięty lasem sosnowym, rozległe łąki z różnogatunkową roślinnością również dodają jej uroku. Naturalny charakter Grabi, wysokie parametry czystości wody oraz bogato rozwinięty świat flory i fauny zostały udokumentowane w licznych badaniach prowadzonych przez pracowników Uniwersytetu Łódzkiego. W wyniku tych badań stwierdzono występowanie tu aż 800 gatunków zwierząt, w tym 80 odkrytych po raz pierwszy w Polsce, 2 gatunki okazały się nowymi dla nauki. Nad Grabią można spotkać np. bobry, wydry, bociana czarnego, zimorodka oraz liczne ryby. Z tego też względu świat zwierzęcy tej rzeki i jej dopływów można określić jako niezwykle różnorodny. Równie bogaty jest świat roślinny doliny Grabi. Szczególnie cenne są naturalne zbiorowiska olsów i łęgów, a także gatunki reprezentujące roślinność bagienną licznych mokradeł i terenów podmokłych znajdujących się w pobliżu rzeki. Te wszystkie walory przyrodnicze zostały objęte ochrona poprzez utworzenie obszaru Natura 2000 obejmującego dolinę rzeki w jej środkowym biegu, oraz w postaci Obszaru Chronionego Krajobrazu również obejmującego dolinę rzeki wraz z dopływami.

Doliny rzek od czasów pierwszych cywilizacji były terenami, na których najchętniej skupiały się osady ludzkie. Grabia nie jest tu wyjątkiem.

Bezpośrednio z rzeki korzystali ludzie mieszkający nad jej brzegami. Służyła im jako źródło wody pitnej, miejsce kąpieli, prac związanych z utrzymaniem domostw miejsce pojenia zwierząt. Łowili ryby i raki, a siłę płynącej wody wykorzystywali do mielenia zbóż. Dolina Grabi była tez od zamierzchłych czasów ciągiem komunikacyjnym, to tędy wiodła jedna z dróg bursztynowego szlaku.

Dominującym elementem współczesnego krajobrazu są malownicze łąki rozciągające się na płaskich terenach przyległych do rzeki. Nieodzownym składnikiem krajobrazu rolniczego doliny Grabi są pola, śródpolne nieużytki, a także związane z rolnictwem zabytkowe młyny.