Zwyciężył pomysł Pana Przemysława Szadkowskiego

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU TURYSTYCZNEGO

Zamieszczony poniżej projekt nowego produktu turystycznego Doliny Rzeki Grabi, powstał w oparciu o rozdział mojej pracy magisterskiej, obronionej przed miesiącem, zatytułowanej „Zasoby i walory turystyczne gminy Buczek oraz możliwości rozwoju turystyki na jej obszarze”. Praca ta powstała po kierunkiem prof. UAM dra hab. inż. Marka Marciniaka na kierunku Turystyka i Rekreacja, na Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Wśród wielu zaproponowanych przeze mnie koncepcji i możliwości rozwoju funkcji turystycznych na obszarze gminy, jeden pomysł okazał się zagadnieniem na tyle złożonym, ze wymagającym poświęcenia mu większej uwagi i oddzielnej części pracy.
 

Uważam, że zaproponowany przez mnie projekt nowego produktu turystycznego, który chcę tutaj przedstawić, może w istotnym stopniu przyczynić się do rozwoju funkcji turystycznej w całym regionie Doliny Rzeki Grabi.
Głównym założeniem mojej koncepcji jest powstanie, jako nowego produktu turystycznego, szlaku turystycznego pieszego lub (i) rowerowego, łączącego Łask z Zelowem. Dlaczego akurat te dwa miasta? Otóż zarówno te dwie miejscowości (choć również kilka innych w naszym regionie) zamieszkiwała od wieków mieszanka wielu kultur, wyznań i narodowości. Obok siebie mieszkali Polacy, Żydzi, Niemcy, Czesi i Rosjanie. Łask i Zelów gromadziły katolików, ewangelików, baptystów, prawosławnych, metodystów oraz ludność wyznań mojżeszowych. Żyli oni wszyscy na jednym obszarze, w bardzo bliskim sąsiedztwie, bez większych konfliktów, wzajemnie się tolerując. To co nie udawało się w tylu miejscach Polski i świata, tutaj działo się na co dzień. Dlatego też należy te dwa miasta postawić jako przykład na obecność tolerancji i miejsca, w którym jednocześnie istniało obok siebie tak wiele narodowości i wyznań. Szczególnie w chwili obecnej, w momencie, gdy na świecie istnieje tyle konfliktów m. in. na tle narodowościowym czy religijnym, a tolerancja stała się hasłem niezwykle popularnym, bardzo często poruszanym w mediach, istnieje ogromna szansa na wypromowanie właśnie takiej idei. Pokażmy, że u nas było inaczej, że tolerancja dla nas nie jest tylko pusto brzmiącym słowem, ale czymś, co od zawsze było na tym obszarze obecne i stanowiło codzienność w miejscu styku tak wielu kultur.
I ta idea stanowi właśnie podstawę takiego szlaku turystycznego. Należy zaprezentować turystom historię wielonarodowości i wielokulturowości naszego obszaru i właśnie te dwa miasta, jako przykład istnienia tolerancji na ziemiach polskich. Jednak, aby to się stało, Zelów i Łask powinny zafunkcjonować jako jeden organizm. Dlatego też należy je połączyć szlakiem turystycznym, który umożliwiłby poruszanie się między nimi. Odległość około 17 km, dzieląca te dwa miasta umożliwiałaby przemieszczenie się pomiędzy nimi w ciągu jednego dnia, a gdyby utworzono szlak rowerowy, możliwy byłby również powrót do miejsca startu tego samego dnia. Oczywiście ten szlak musiałby posiadać swoją nazwę, która wyróżniałaby go spośród innych, pomagała w promocji a przede wszystkim nawiązywała do idei tolerancji. Dlatego też szlak mógłby przyjąć nazwę „Szlaku tolerancji”, „Szlaku polskiej tolerancji”, „Szlaku wielu narodowości” czy w odniesieniu do odbywającego się w Łodzi Festiwalu Czterech Kultur – „Szlaku Czterech Kultur” (albo nawet „Pięciu Kultur”).
 Pod uwagę należy wziąć również fakt, że pomiędzy tymi miastami istnieje idealny obiekt, na którym taki szlak mógłby zostać utworzony. Mam na myśli, przebiegający w dużej części przez gminę Buczek nasyp kolejowy po nieistniejącej już linii kolejowej, łączącej stację w Łasku z fabryką w Herbertowie. Tworzy on linię, która w możliwie najprostszy sposób łączy te dwa miasta ze sobą. Wydaje się więc najlepszym miejscem do poprowadzenia szlaku pieszego lub rowerowego. W kilku miejscach Polski istnieją już przykłady wykorzystania takich „ścieżek” jako szlaków turystycznych. Przykładem może być nadmorska ścieżka rowerowa w pobliżu Ustki na Pomorzu, nazwana „Szlakiem Zwiniętych Torów” i prowadząca właśnie po starych nasypach kolejowych (http://www.slowiniec.ta.pl/atrakcje_01.htm). Na korzyść takiej lokalizacji szlaku przemawia oddalenie nasypu od szlaków komunikacyjnych i przebieg wśród pól i lasów, a także kilka atrakcji pozaprzyrodniczych jak lotnisko wojskowe czy fabryka w Herbertowie występujących w sąsiedztwie. Oczywiście powstanie szlaku będzie wymagało wielu prac przygotowawczych (wycinka drzew, osuszenie kilku miejsc). Szlak nie musi jednak prowadzić samym nasypem, ale można wykorzystać przebiegające z obu stron nasypu drogi, będące zapewne kiedyś drogami serwisowymi.
Oczywiście szlak ten można rozszerzyć o kilka innych miejscowości i atrakcji, ale może to nastąpić w późniejszym okresie.
Szlak taki można m. in. zaproponować wycieczkom szkolnym, jako lekcja historii i geografii w terenie, mająca przybliżyć młodym ludziom ideę tolerancji, historię tych obszarów (wielokulturowość, wielonarodowość, historię Jana Łaskiego) czy zagadnienia geograficzne (doliny cieków wodnych, które przecina szlak, funkcje lotniska wojskowego czy nawiązanie do widocznej z wielu miejsc szlaku elektrowni w Bełchatowie). Ale sama idea i bogata historia obszaru przyczyniłaby się z pewnością do popularyzacji samego szlaku jak i Doliny Rzeki Grabi.